Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012
Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012
Αντιο...
Θέλω να φύγεις από εκεί μέσα τα ακούς...????
Το μυαλό μου δεν μας χωράει όλους....!!!!!!
Δεν χωράει εμένα δεν χωράει εσένα δεν χωράει την τρέλα μου δεν χωράει......
Ουστττττ.....Ξουτττττ.....
Ποιος σε έβαλε εκεί μέσα..???
Ποιος έκανε αυτή την κουταμάρα.(για να μην πω τίποτα πιο βαρύ).???
Ε.Γ.Ω. ????
Ελα μη με δουλευεις..???
Δεν μπορει να εκανα τετοιο λαθος...???
Κ τώρα γιατί δεν ξέρω πως να σε βάλλω..???
Δεν σε θελω τ ακους....!!!!!!!
Μου τρως ολες τις σκεψεις μου....!!!!!
Φυγεεεε....
Ασε μεεεε
http://youtu.be/yuEROmt0XtA
Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011
Βασανίζομαι
Βασανίζομαι από τις σκέψεις μου..που δεν μπορώ να τις ελέγχω..που πετάνε πολλές φορές σε χώρους που με πονάνε...Άραγε θα ήθελα πραγματικά να τις ελέγχω...ή απλός μ αρέσει να μουρμουράω..μ αρέσει να ζητάω αυτό που δεν έχω..κ όταν το αποκτώ το κάνω δικό μου πλέον δεν το χρειάζομαι κ βάζω πλώρη για άλλα...
Βασανίζομαι γιατί δεν γνωρίζω τι κάνω σωστά κ αν το κάνω σωστά...Κάθε φορά επιλέγω κάτι λέγοντας ότι "Αυτό με κάνει ευτυχισμένη". Το πιστεύω όταν το λέω. Το λέω μέσα από την καρδιά μου. Του δίνομαι ολοκληρωτικά. Για κάποιο διάστημα. Μικρο ή μεγάλο. Ανάλογα τι είναι αυτό που με έχει κάνει ευτυχισμένη κ πόσο σημαντικό είναι. Εφόσον γίνομαι ευτυχισμένη γιατί δεν μένω εκεί??? Σ αυτό που μ αρέσει? Το με κάνει ευτυχισμένη που πήγε??? Δεν μιλάω μόνο για σχέσεις...Μιλάω για όλα για τα πάντα. Για δουλειά, για τρόπο ζωής, διατροφής. Μιλάω για όλη την ζωή μου.
Βασανίζομαι βλέποντας ανθρώπους γύρω μου να μένουν σταθεροί σε κάποια πράγματα. Δεν λέω ότι αυτοί είναι ευτυχισμένοι. Δεν λέω ότι θα ήθελα να τους μοιάσω. Απλός αναρωτιέμαι... Μήπως κάνουν κάτι άλλο που εγώ δεν το γνωρίζω? Μήπως έχουν κάποιο μυστικό για να κρατάνε ζωντανό αυτό που τους κάνει ευτυχισμένους?. Εγώ γιατί δεν το έμαθα ποτέ αυτό..Εγώ γιατί πετάω από το μια ευτυχία στην άλλη...νομίζοντας ότι η επόμενη θα με κάνει πιο ευτυχισμένη.
Βασανίζομαι από τους φόβους μου να αφεθω....
Βασανίζομαι από την ίδια μου την σκιά....τη σκιά του εαυτού μου..........
Βασανίζομαι να δω αν με ξέρω......
Βασανίζομαι γνωρίζοντας ότι τέρμα δεν υπάρχει στο 'Αυτο με κάνει ευτυχισμένη".........
Βασανίζομαι αν όλα αυτά που λέω κ κάνω είναι σωστά για την ψυχή μου....
Βασανίζομαι αν θέλω σταθερότητα....
Βασανίζομαι......... βασανίζομαι....... βασανίζομαι.......
Πόσο παράξενη νιώθω μερικές φορές..ή μάλλον πολλές φορές. Νιώθω σαν φτερό στον άνεμο. Την μια θέλω αυτό, την άλλη θέλω κάτι άλλο. Περίεργο ον. Αυτό όμως σίγουρα δεν θα ήθελα να το αλλάξω...Μ αρέσει που είμαι παράξενη, που αλλάζω γνώμη όχι σε όλα, αλλά σε αρκετά.
Βασανίζομαι γιατί δεν θέλω να είμαι σταθερή...κ αναρωτιέμαι αν κάνω καλά που βασανίζομαι.....
Βασανίζομαι γιατί δεν γνωρίζω τι κάνω σωστά κ αν το κάνω σωστά...Κάθε φορά επιλέγω κάτι λέγοντας ότι "Αυτό με κάνει ευτυχισμένη". Το πιστεύω όταν το λέω. Το λέω μέσα από την καρδιά μου. Του δίνομαι ολοκληρωτικά. Για κάποιο διάστημα. Μικρο ή μεγάλο. Ανάλογα τι είναι αυτό που με έχει κάνει ευτυχισμένη κ πόσο σημαντικό είναι. Εφόσον γίνομαι ευτυχισμένη γιατί δεν μένω εκεί??? Σ αυτό που μ αρέσει? Το με κάνει ευτυχισμένη που πήγε??? Δεν μιλάω μόνο για σχέσεις...Μιλάω για όλα για τα πάντα. Για δουλειά, για τρόπο ζωής, διατροφής. Μιλάω για όλη την ζωή μου.
Βασανίζομαι βλέποντας ανθρώπους γύρω μου να μένουν σταθεροί σε κάποια πράγματα. Δεν λέω ότι αυτοί είναι ευτυχισμένοι. Δεν λέω ότι θα ήθελα να τους μοιάσω. Απλός αναρωτιέμαι... Μήπως κάνουν κάτι άλλο που εγώ δεν το γνωρίζω? Μήπως έχουν κάποιο μυστικό για να κρατάνε ζωντανό αυτό που τους κάνει ευτυχισμένους?. Εγώ γιατί δεν το έμαθα ποτέ αυτό..Εγώ γιατί πετάω από το μια ευτυχία στην άλλη...νομίζοντας ότι η επόμενη θα με κάνει πιο ευτυχισμένη.
Βασανίζομαι από τους φόβους μου να αφεθω....
Βασανίζομαι από την ίδια μου την σκιά....τη σκιά του εαυτού μου..........
Βασανίζομαι να δω αν με ξέρω......
Βασανίζομαι γνωρίζοντας ότι τέρμα δεν υπάρχει στο 'Αυτο με κάνει ευτυχισμένη".........
Βασανίζομαι αν όλα αυτά που λέω κ κάνω είναι σωστά για την ψυχή μου....
Βασανίζομαι αν θέλω σταθερότητα....
Βασανίζομαι......... βασανίζομαι....... βασανίζομαι.......
Πόσο παράξενη νιώθω μερικές φορές..ή μάλλον πολλές φορές. Νιώθω σαν φτερό στον άνεμο. Την μια θέλω αυτό, την άλλη θέλω κάτι άλλο. Περίεργο ον. Αυτό όμως σίγουρα δεν θα ήθελα να το αλλάξω...Μ αρέσει που είμαι παράξενη, που αλλάζω γνώμη όχι σε όλα, αλλά σε αρκετά.
Βασανίζομαι γιατί δεν θέλω να είμαι σταθερή...κ αναρωτιέμαι αν κάνω καλά που βασανίζομαι.....
Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011
Οι σταγόνες της ζωής μου
Η ζωή μου μοιάζει με την σταγόνα της βροχής που χτυπάει με δύναμη το νερό κ δημιουργεί κύκλους...Και εγώ είμαι το νερό...εκεί που όλα μοιράζουν ήρεμα κ βαρετά πολλές φορές έρχονται σταγόνες κ με ταράζουν...με ταράζουν γλυκά τις περισσότερες φορές....!
Άλλες είναι έντονες, με δύναμη με πάθος κ άλλες είναι αδύναμες...ίσα που με αγγίζουν....και εγώ τις λατρεύω όλες....Οι δυνατές με κάνουν να νιώθω γεμάτη...γεμάτη αισθήματα...Περνούν και μου αφήνουν σημάδια...Όχι άσχημα...όμορφα..Όλα τα σημάδια είναι όμορφα...Δείχνουν ότι ο χρόνος δεν περνάει έτσι...Δείχνει ότι με άγγιξε κάτι..Και τι σημασία έχει αν πονάω από τα σημάδια στην αρχή..μετά όλα γαληνεύουν.....Μένει μια γλυκιά ανάμνηση....και έχω το σημάδι να μου την θυμίζει......Λατρεύω τους έντονους κύκλους...Τους λατρεύω ακόμα παραπάνω όταν τους δημιουργώ εγώ..Όταν εγώ τους έχω γεννήσει..όταν είναι δικό μου δημιούργημα....Γιατί τότε όλα μου ανήκουν...Ότι κ αν μου φέρουν οι κύκλοι αυτοί..Ακόμα κ στιγμές απογοήτευσης, στιγμές μοναξιάς, στιγμές γεμάτες δάκρυα...Ναι πολλές φορές κλαίω...Ανακουφίζεται η ψυχή μου....Που γεμίζει με πολλά κ τα κρατάει μέσα της...Μόνο με το κλάμα η ψυχή μου αναγεννιέται....Είναι σαν να κάνει φορματ....Κάνει save αυτά που της είναι απαραίτητα κ τα υπόλοιπα τα διαγράφει ώστε να μπορέσει να μαζέψει καινούριες πληροφορίες...καινούρια συναισθήματα....Τι όμορφα που νιώθω τότε..Όταν έχω πάλι χώρο να γεμίσω με τα πάντα..Να ζήσω στιγμές πάθους...να ξεφύγω από όλα...Να δημιουργήσω καινούριες σχέσεις...Για να ζήσω τους καινούργιους κύκλους μου...
Άλλες είναι έντονες, με δύναμη με πάθος κ άλλες είναι αδύναμες...ίσα που με αγγίζουν....και εγώ τις λατρεύω όλες....Οι δυνατές με κάνουν να νιώθω γεμάτη...γεμάτη αισθήματα...Περνούν και μου αφήνουν σημάδια...Όχι άσχημα...όμορφα..Όλα τα σημάδια είναι όμορφα...Δείχνουν ότι ο χρόνος δεν περνάει έτσι...Δείχνει ότι με άγγιξε κάτι..Και τι σημασία έχει αν πονάω από τα σημάδια στην αρχή..μετά όλα γαληνεύουν.....Μένει μια γλυκιά ανάμνηση....και έχω το σημάδι να μου την θυμίζει......Λατρεύω τους έντονους κύκλους...Τους λατρεύω ακόμα παραπάνω όταν τους δημιουργώ εγώ..Όταν εγώ τους έχω γεννήσει..όταν είναι δικό μου δημιούργημα....Γιατί τότε όλα μου ανήκουν...Ότι κ αν μου φέρουν οι κύκλοι αυτοί..Ακόμα κ στιγμές απογοήτευσης, στιγμές μοναξιάς, στιγμές γεμάτες δάκρυα...Ναι πολλές φορές κλαίω...Ανακουφίζεται η ψυχή μου....Που γεμίζει με πολλά κ τα κρατάει μέσα της...Μόνο με το κλάμα η ψυχή μου αναγεννιέται....Είναι σαν να κάνει φορματ....Κάνει save αυτά που της είναι απαραίτητα κ τα υπόλοιπα τα διαγράφει ώστε να μπορέσει να μαζέψει καινούριες πληροφορίες...καινούρια συναισθήματα....Τι όμορφα που νιώθω τότε..Όταν έχω πάλι χώρο να γεμίσω με τα πάντα..Να ζήσω στιγμές πάθους...να ξεφύγω από όλα...Να δημιουργήσω καινούριες σχέσεις...Για να ζήσω τους καινούργιους κύκλους μου...
Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011
Κρισναμούρτι: «Περί Αγάπης ο λόγος...»
"Δεν αγαπιομαστε γιατι δεν γνωριζουμε πως να αγαπησουμε. Τι ειναι η αγαπη? Η λεξη ειναι τοσο πολυ φορτωμενη και διεφθαρμενη που αποφευγω να την χρησιμοποιω. Ολοι μιλανε για αγαπη-καθε περιοδικο και εφημεριδα και καθε ιεραποστολος μιλουν συνεχως για αγαπη. Αγαπω την πατριδα μου, αγαπω τον βασιλια, αγαπω καποιο βιβλιο, αγαπω το βουνο, αγαπω την απολαυση, αγαπω την γυναικα μου, αγαπω τον θεο. Ειναι η αγαπη μια ιδεα? Αν οντως ειναι, τοτε μπορει να καλλιεργηθει, θραφει, να περιβληθει με στοργη, να επιβληθει, να αλλαξει κατα το δοκουν."
"Επειδη δεν μπορουμε να λυσουμε αυτο το ανθρωπινο ζητημα καταφευγουμε σε αφαιρεσεις. Η αγαπη μπορει να ειναι η υστατη λυση σε ολες τις δυσκολιες του ανθρωπου, τα προβληματα και τις επωδυνες προσπαθειες, οποτε πως θα βρουμε τι ειναι η αγαπη? Απλως οριζοντας την? Η εκκλησια την ορισε με τον ενα τροπο, η κοινωνια με αλλο τροπο και υπαρχουν ενα σορο αποκκλισεις και διαστρεβλωσεις. Λατρευουμε καποιον, κοιμομαστε με καποιον, η ανταλλαγη συναισθηματων, η συντροφικοτητα- ειναι αυτο που λεμε αγαπη?"
"Μπορει η αγαπη να χωρισθει στην ιερη και την ανιερη, την ανθρωπινη και την θειικη, η απλα υπαρχει μονο μια αγαπη? Ειναι η αγαπη ενα πραγμα και οχι πολλα πραγματα? Αν πουμε "σε αγαπω" αυτο αποκλειει την αγαπη για καποιον αλλον? Ειναι η αγαπη προσωπικη η μη προσωπικη? Ηθικη η ανηθικη? Οικογενειακη η μη οικογενιακη? Αν αγαπας την ανθρωποτητα αγαπας και τον καθενα ξεχωριστα? Ειναι η αγαπη συναισθημα? Ειναι η αγαπη αισθημα? Ειναι η αγαπη απολαυση και επιθυμια? Ολες αυτες οι ερωτησεις δειχνουν, ετσι δεν ειναι, οτι εχουμε ιδεες για την αγαπη, ιδεες για το τι πρεπει να ειναι και τι δεν πρεπει να ειναι η αγαπη, εναν κανονα η κωδικα που εχει δημιουργησει η κοινωνια στην οποια ζουμε."
"Τωρα πως θα βρω τι ειναι αυτη η φλογα που λεμε αγαπη? Οχι πως να βρουμε εναν τροπο να την εκφρασουμε διαφορετικα αλλα να βρουμε την σημασια της. Πρωτα θα απορριψω ο,τι εχουν πει η εκκλησια, η κοινωνια, οι φιλοι και οι γονεις μου, καθε βιβλιο και ανθρωπος διοτι θελω να βρω μονος μου τι ειναι η αγαπη. Εδω ειναι ενα τεραστιο προβλημα που εμπεριεχει ολη την ανθρωποτητα, υπαρχουν χιλιαδες τροποι να την ορισεις και εγω εχω φυλακιστει σε καποιον τροπο να την οριζω. Για αυτο τον λογο δεν πρεπει να διωξω ολες τις τασεις και τις προκαταληψεις μου? Ειμαι μπερδεμενος, διαλυμενος απο τις δικες μου επιθυμιες οποτε λεω στον εαυτο μου "πρωτα καθαρισε το δικο σου μπερδεμα. Ισως να μπορεσουμε να δουμε τι ειναι αγαπη καταλαβαινοντας τι δεν ειναι."
"Το να ανηκεις σε καποιον, το να σε φροντιζει καποιος και να εξαρτασαι απο αυτον-σε ολο αυτο πρεπει να υπαρχει παντα αγχος, φοβος, ζηλεια, ενοχη, και οσο υπαρχει φοβος δεν μπορει να υπαρξει αγαπη. Ενα μυαλο γεματο πικρες δεν μπορει να καταλαβει τι ειναι αγαπη, αισθηματικοτητα και συναισθηματικοτητα δεν εχουν καμια σχεση με την αγαπη. Ετσι, η αγαπη δεν εχει σχεση με την επιθυμια και την απολαυση."
"Η αγαπη δεν ειναι προιον της σκεψης, η οποια με την σειρας της εινα προιον του παρελθοντος. Η σκεψη δεν μπορει να καλλιεργησει την αγαπη. Η αγαπη δεν περιοριζεται και δεσμευεται απο την ζηλεια, γιατι η ζηλεια ειναι το παρελθον. Η αγαπη ειναι το τωρα, το παρον. Δεν ειναι το "θα αγαπησω" ουτε το "αγαπησα". Οταν αγαπας δεν προκειται να ακολουθησεις κανεναν. Η αγαπη δεν υπακουει. Οταν αγαπας δεν υπαρχει ουτε σεβασμος ουτε ασεβεια. Δεν γνωριζετε τι θα πει να αγαπας αληθινα καποιον? Να αγαπας χωρις μισος, χωρις ζηλεια, χωρις θυμο, χωρις να θελετε να επηρεασετε το τι σκεφτεται η τι κανει ο αλλος, χωρις να καταδικαζετε, χωρις να συγκρινετε? Οταν υπαρχει αγαπη υπαρχει συγκριση? Οταν αγαπατε καποιον με ολη σας την καρδια, με ολο σας τον νου, με ολο σας το σωμα, με ολη σας την υπαρξη, υπαρχει συγκριση? Οταν αφηνεσαι ολοκληρωτικα στην αγαπη δεν υπαρχει ο αλλος.
"Αλλα αν θελετε ακομα να βρειτε (τι ειναι η αγαπη), θα δειτε οτι δεν ειναι φοβος, εξαρτηση, ζηλεια, η κτητικοτητα, η υπεθυνοτητα και το χρεος, η αυτολυπηση, η αγωνια του να μην αγαπηθεις. Λοιπον, αφου τα διωξετε ολα αυτα, οχι με την βια, αλλα ξεπλενοντας τα οπως η βροχη ξεπλενει την σκονη πολλων ημερων απο ενα φυλλο, τοτε ισως βρειτε αυτο το περιεργο λουλουδι που ο ανθρωπος αναζητα τοσο πολυ. Θα σας υπαγορεψει καποια εξουσια, καποια μεθοδος, καποιο συστημα πως να αγαπατε? Αν καποιος σας πει πως να αγαπατε τοτε αυτο δεν ειναι αγαπη. Γινεται να πειτε "θα εξασκησω την αγαπη. Θα κατσω κατω και θα το σκεφτω μερα με την ημερα. Θα εξασκησω τον εαυτο μου να ειναι καλος και ευγενικος και θα τον πιεσω να δινει προσοχη στους αλλους?"
"Η αγαπη ειναι κατι νεο, φρεσκο, ζωντανο. Δεν εχει χτες ουτε και αυριο. Ειναι περα απο το μαρτυριο της σκεψης. Μονο το αθωο μυαλο μπορει να καταλαβει τι ειναι η αγαπη, και το αθωο μυαλο μπορει να ζησει σε εναν κοσμο που δεν ειναι αθωος. Το να βρεις αυτο το καταπληκτικο πραγμα που ο ανθρωπος αναζητα αιωνια μεσα απο την θυσια, μεσω της λατρειας, μεσω των σχεσεων, μεσω του σεξ, μεσω καθε μορφης απολαυσης και πονου, ειναι δυνατο μονο οταν η σκεψη κατανοησει τον εαυτο της και να φτασει στο τελος της. Τοτε η αγαπη δεν εχει αντιθετο, τοτε η αγαπη δεν εχει συγκρουση."
* Ο Τζίντου Κρισναμούρτι γεννήθηκε στο χωριό Μαντάναπαλι της Ινδίας, στις 12 Μαΐου του 1895. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους φιλόσοφους-διδασκάλους στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Απεβίωσε στις 17 Φεβρουαρίου 1986 στο Οχάιο της Καλιφόρνιας. Τα τελευταία έτη της ζωής του επέτρεψε να ηχογραφούν και να μαγνητοσκοπούν τις ομιλίες του, έτσι ώστε μετά το θάνατό του να μπορεί οποιοσδήποτε να έρχεται σε άμεση επαφή με όσα είπε και να μη χρειάζεται ενδιάμεσους ερμηνευτές ή σχολιαστές...
"Επειδη δεν μπορουμε να λυσουμε αυτο το ανθρωπινο ζητημα καταφευγουμε σε αφαιρεσεις. Η αγαπη μπορει να ειναι η υστατη λυση σε ολες τις δυσκολιες του ανθρωπου, τα προβληματα και τις επωδυνες προσπαθειες, οποτε πως θα βρουμε τι ειναι η αγαπη? Απλως οριζοντας την? Η εκκλησια την ορισε με τον ενα τροπο, η κοινωνια με αλλο τροπο και υπαρχουν ενα σορο αποκκλισεις και διαστρεβλωσεις. Λατρευουμε καποιον, κοιμομαστε με καποιον, η ανταλλαγη συναισθηματων, η συντροφικοτητα- ειναι αυτο που λεμε αγαπη?"
"Μπορει η αγαπη να χωρισθει στην ιερη και την ανιερη, την ανθρωπινη και την θειικη, η απλα υπαρχει μονο μια αγαπη? Ειναι η αγαπη ενα πραγμα και οχι πολλα πραγματα? Αν πουμε "σε αγαπω" αυτο αποκλειει την αγαπη για καποιον αλλον? Ειναι η αγαπη προσωπικη η μη προσωπικη? Ηθικη η ανηθικη? Οικογενειακη η μη οικογενιακη? Αν αγαπας την ανθρωποτητα αγαπας και τον καθενα ξεχωριστα? Ειναι η αγαπη συναισθημα? Ειναι η αγαπη αισθημα? Ειναι η αγαπη απολαυση και επιθυμια? Ολες αυτες οι ερωτησεις δειχνουν, ετσι δεν ειναι, οτι εχουμε ιδεες για την αγαπη, ιδεες για το τι πρεπει να ειναι και τι δεν πρεπει να ειναι η αγαπη, εναν κανονα η κωδικα που εχει δημιουργησει η κοινωνια στην οποια ζουμε."
"Τωρα πως θα βρω τι ειναι αυτη η φλογα που λεμε αγαπη? Οχι πως να βρουμε εναν τροπο να την εκφρασουμε διαφορετικα αλλα να βρουμε την σημασια της. Πρωτα θα απορριψω ο,τι εχουν πει η εκκλησια, η κοινωνια, οι φιλοι και οι γονεις μου, καθε βιβλιο και ανθρωπος διοτι θελω να βρω μονος μου τι ειναι η αγαπη. Εδω ειναι ενα τεραστιο προβλημα που εμπεριεχει ολη την ανθρωποτητα, υπαρχουν χιλιαδες τροποι να την ορισεις και εγω εχω φυλακιστει σε καποιον τροπο να την οριζω. Για αυτο τον λογο δεν πρεπει να διωξω ολες τις τασεις και τις προκαταληψεις μου? Ειμαι μπερδεμενος, διαλυμενος απο τις δικες μου επιθυμιες οποτε λεω στον εαυτο μου "πρωτα καθαρισε το δικο σου μπερδεμα. Ισως να μπορεσουμε να δουμε τι ειναι αγαπη καταλαβαινοντας τι δεν ειναι."
"Το να ανηκεις σε καποιον, το να σε φροντιζει καποιος και να εξαρτασαι απο αυτον-σε ολο αυτο πρεπει να υπαρχει παντα αγχος, φοβος, ζηλεια, ενοχη, και οσο υπαρχει φοβος δεν μπορει να υπαρξει αγαπη. Ενα μυαλο γεματο πικρες δεν μπορει να καταλαβει τι ειναι αγαπη, αισθηματικοτητα και συναισθηματικοτητα δεν εχουν καμια σχεση με την αγαπη. Ετσι, η αγαπη δεν εχει σχεση με την επιθυμια και την απολαυση."
"Η αγαπη δεν ειναι προιον της σκεψης, η οποια με την σειρας της εινα προιον του παρελθοντος. Η σκεψη δεν μπορει να καλλιεργησει την αγαπη. Η αγαπη δεν περιοριζεται και δεσμευεται απο την ζηλεια, γιατι η ζηλεια ειναι το παρελθον. Η αγαπη ειναι το τωρα, το παρον. Δεν ειναι το "θα αγαπησω" ουτε το "αγαπησα". Οταν αγαπας δεν προκειται να ακολουθησεις κανεναν. Η αγαπη δεν υπακουει. Οταν αγαπας δεν υπαρχει ουτε σεβασμος ουτε ασεβεια. Δεν γνωριζετε τι θα πει να αγαπας αληθινα καποιον? Να αγαπας χωρις μισος, χωρις ζηλεια, χωρις θυμο, χωρις να θελετε να επηρεασετε το τι σκεφτεται η τι κανει ο αλλος, χωρις να καταδικαζετε, χωρις να συγκρινετε? Οταν υπαρχει αγαπη υπαρχει συγκριση? Οταν αγαπατε καποιον με ολη σας την καρδια, με ολο σας τον νου, με ολο σας το σωμα, με ολη σας την υπαρξη, υπαρχει συγκριση? Οταν αφηνεσαι ολοκληρωτικα στην αγαπη δεν υπαρχει ο αλλος.
"Αλλα αν θελετε ακομα να βρειτε (τι ειναι η αγαπη), θα δειτε οτι δεν ειναι φοβος, εξαρτηση, ζηλεια, η κτητικοτητα, η υπεθυνοτητα και το χρεος, η αυτολυπηση, η αγωνια του να μην αγαπηθεις. Λοιπον, αφου τα διωξετε ολα αυτα, οχι με την βια, αλλα ξεπλενοντας τα οπως η βροχη ξεπλενει την σκονη πολλων ημερων απο ενα φυλλο, τοτε ισως βρειτε αυτο το περιεργο λουλουδι που ο ανθρωπος αναζητα τοσο πολυ. Θα σας υπαγορεψει καποια εξουσια, καποια μεθοδος, καποιο συστημα πως να αγαπατε? Αν καποιος σας πει πως να αγαπατε τοτε αυτο δεν ειναι αγαπη. Γινεται να πειτε "θα εξασκησω την αγαπη. Θα κατσω κατω και θα το σκεφτω μερα με την ημερα. Θα εξασκησω τον εαυτο μου να ειναι καλος και ευγενικος και θα τον πιεσω να δινει προσοχη στους αλλους?"
"Η αγαπη ειναι κατι νεο, φρεσκο, ζωντανο. Δεν εχει χτες ουτε και αυριο. Ειναι περα απο το μαρτυριο της σκεψης. Μονο το αθωο μυαλο μπορει να καταλαβει τι ειναι η αγαπη, και το αθωο μυαλο μπορει να ζησει σε εναν κοσμο που δεν ειναι αθωος. Το να βρεις αυτο το καταπληκτικο πραγμα που ο ανθρωπος αναζητα αιωνια μεσα απο την θυσια, μεσω της λατρειας, μεσω των σχεσεων, μεσω του σεξ, μεσω καθε μορφης απολαυσης και πονου, ειναι δυνατο μονο οταν η σκεψη κατανοησει τον εαυτο της και να φτασει στο τελος της. Τοτε η αγαπη δεν εχει αντιθετο, τοτε η αγαπη δεν εχει συγκρουση."
* Ο Τζίντου Κρισναμούρτι γεννήθηκε στο χωριό Μαντάναπαλι της Ινδίας, στις 12 Μαΐου του 1895. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους φιλόσοφους-διδασκάλους στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Απεβίωσε στις 17 Φεβρουαρίου 1986 στο Οχάιο της Καλιφόρνιας. Τα τελευταία έτη της ζωής του επέτρεψε να ηχογραφούν και να μαγνητοσκοπούν τις ομιλίες του, έτσι ώστε μετά το θάνατό του να μπορεί οποιοσδήποτε να έρχεται σε άμεση επαφή με όσα είπε και να μη χρειάζεται ενδιάμεσους ερμηνευτές ή σχολιαστές...
Δευτέρα 15 Αυγούστου 2011
Η Ζωή ένα ταξίδι
Η ζωη σου ειναι ενα ταξιδι.
Επιλεγεις τον "προορισμο", βγαζεις τα "εισητηρια" φτιαχνεις τις "βαλιτσες" με αυτα που νομιζεις οτι χρειαζεσαι παιρνεις το "διαβατηριο" κ ξεκινας....
Ποτε δεν εισαι σιγουρος αν αυτο που φανταστηκες οταν επελεγες τον προορισμο θα αντανακλα το ιδιο κ στην πραγματικοτητα. Σημασια εχουν αυτα που επελεξες να παρεις μαζι ωστε ο προορισμος σου να γινει πιο ομορφος για σενα κ τους συνταξιδιωτες.
Ακομα κ ενας φαινομενικα ασχημος προορισμος μπορει να γινει ο παραδεισος αν προσπαθησεις να δεις πισω απο μουντο ουρανο, τον ανεμο που φυσαει δυνατα, την βροχη που πεφτει με μανια, απο τους ασχημους δρομους, τα χαλασμενα κτιρια, τους σκηθρωπους ανθρωπους.
Εκει ειναι ολο το νοημα του ταξιδιου σου.!!!
Ψαξε να βρεις την ηλιαχτιδα στον συννεφιασμενο ουρανο ή ακομα καλυτερα απολαυσε τα συννεφα καθως χορευουν στον ουρανο, απολαυσε τον αερα που χαιδευει το κορμι σου, ασε την βροχη να ξεπλυνει οτι βρωμικο σε ακουμπησε, περπατησε στους δρομους που εχουν ιστοριες να σου πουν, εξερευνησε τα χαλασμενα κτιρια κ δες τις αναμνησεις που κουβαλανε κ τελος χαρισε ενα χαμογελο στους σκηθρωπους ανθρωπους επλιζοντας οτι καποιον θα κανεις ευτυχισμενο......
Επιλεγεις τον "προορισμο", βγαζεις τα "εισητηρια" φτιαχνεις τις "βαλιτσες" με αυτα που νομιζεις οτι χρειαζεσαι παιρνεις το "διαβατηριο" κ ξεκινας....
Ποτε δεν εισαι σιγουρος αν αυτο που φανταστηκες οταν επελεγες τον προορισμο θα αντανακλα το ιδιο κ στην πραγματικοτητα. Σημασια εχουν αυτα που επελεξες να παρεις μαζι ωστε ο προορισμος σου να γινει πιο ομορφος για σενα κ τους συνταξιδιωτες.
Ακομα κ ενας φαινομενικα ασχημος προορισμος μπορει να γινει ο παραδεισος αν προσπαθησεις να δεις πισω απο μουντο ουρανο, τον ανεμο που φυσαει δυνατα, την βροχη που πεφτει με μανια, απο τους ασχημους δρομους, τα χαλασμενα κτιρια, τους σκηθρωπους ανθρωπους.
Εκει ειναι ολο το νοημα του ταξιδιου σου.!!!
Ψαξε να βρεις την ηλιαχτιδα στον συννεφιασμενο ουρανο ή ακομα καλυτερα απολαυσε τα συννεφα καθως χορευουν στον ουρανο, απολαυσε τον αερα που χαιδευει το κορμι σου, ασε την βροχη να ξεπλυνει οτι βρωμικο σε ακουμπησε, περπατησε στους δρομους που εχουν ιστοριες να σου πουν, εξερευνησε τα χαλασμενα κτιρια κ δες τις αναμνησεις που κουβαλανε κ τελος χαρισε ενα χαμογελο στους σκηθρωπους ανθρωπους επλιζοντας οτι καποιον θα κανεις ευτυχισμενο......
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)